Father John Misty - Fear Fun [Album Classics]

Met een gigantische mokerslag kwam Father John Misty binnen. Als een ferme draai om de oren was hier een nieuwe band die mij niet zo snel meer los zou laten. De single Hollywood Cemetery Forever Sings had een simplistische power en emotie waar ik nog niet klaar voor was. Nog een keertje luisteren dan maar en daarna nog een keertje. Maar niet alleen de single doet het goed. Het hele album groeit na weken luisteren steeds verder uit tot een klassieker. Hier is een Indieplaat die nog wel eens heel groot zou kunnen worden. Al hoop ik dat hij klein en persoonlijk blijft. Dit album is wellicht wel de plaat van het jaar en de act Father John Misty zou nog wel eens de spannendste avond van deze feestdagen kunnen worden.

"Je-he-he-he-hesus Christ girl
hasn't been long so it seems,
since I was picking out an island and a tomb for you
at the hollywood cemetery"

Op het eerste gehoor een liedje over liefdesverdriet dat je aangrijpt door de manier waarop de eerste woorden zich uitstorten. Nadat het nummer wat vaker tot je door is gedrongen krijgt het allemaal een diepere laag. De aanklacht op de emocultuur die online de diepste roerselen met elkaar wil delen? Of over het verlangen naar Kurt Cobain achtige faam, waarna je jezelf "dramatisch" om zeep legt? Vele interpretaties zijn mogelijk in dit liedje waar de simpele drum je om de oren beukt. De electrische gitaar kaal op de achtergrond klinkt en een zuivere stem zijn roerselen kwijtscheld en dat is nog maar het relatief hardste nummer op de plaat.

Father John Misty is voortgekomen uit de artistieke geest van Josh Tillman. Deze liedjessmit heeft misschien de meeste erkenning op dit moment als voormalige drummer van de folkgroep Fleet Foxes. Naast zijn drumdiensten timmert Tillman al een lange tijd aan de weg onder zijn eigen naam. Hoogst intieme en persoonlijke liedjes, die avond na avond in de plaatselijke scene van Californië ten gehore werden gebracht. Maar zijn persoonlijk leed en drama sloeg maar niet aan. Wat wel reacties opleverde waren de grapjes die hij tussen de liedjes door maakte. Daarmee kreeg hij zijn publiek eindelijk geboeid. Dat moest anders. De artiestennaam J. Tillman ging overboord. De wederopstanding kwam met zijn verse alterego Father John Misty. Zijn gevoelens en uitingen kregen een meer theatrale vorm.


Zo krijgt Fear Fun een komisch jasje. De zoektocht naar de juiste toon krijgt een verhaal in het nummer "I'm writing a novel". Misty neemt overdosis geestverruimende middelen in zijn volkswagenbusje en gaat vervolgens de hort op. Of dit verhaal exact zo is verlopen doet er niet toe. De zin:

"...and I'm writing a novel because its never been done before" 

vat zijn herboren missie in een klap samen. Natuurlijk zijn er al miljoenen boeken geschreven en alle popliedjes in essentie hetzelfde. Het zijn dan ook niet de originele structuren of het persoonlijke verhaal dat Fear Fun zo een fijne plaat maakt. Het zijn de aanstekelijke melodieën, absurde zinnetjes en het emotionele gevoel dat je terug hoort in deze dromerige oase van een popalbum.

"Oow pour me another drink and punch me in the face, you can call me Nancy" 

en zo nog vele andere zinnen die je in eerste instantie vreemd doen opkijken en waarbij je de tekst er nog een keer bij pakt. Zo zit in Fear Fun ook een gigantisch A2 verpakt met hoofdstukken van zijn zogenaamde "Novel".


Father John Misty gaat nog een stap verder met zijn liveband. Op het album speelt hij zowat alles zelf in, maar op het podium plaatst hij zichzelf vooraan als zanger. De begeleidingsband bestaande uit vrienden uit de scene is zorgvuldig samengesteld en staat als een huis. Heel benieuwd ben ik dan ook hoe Father John Misty aanstaande 3 december zich zal laten horen in de bovenzaal van Paradiso.

Matig - Goed - Meesterwerk