Sunday Rain

Angie's kinderen zijn er met de kleinkinderen als we terug komen van onze wandeltocht. Ik moet even wat kinderen en kleinkinderen opsommen van mijn tante. Het is heel erg Amerikaans/Australisch allemaal, geen uitzonderingen: Brody, Hayley, Josh, Callan, Aubree, Sadie, Archer en Pippa. Ik kan het meteen vinden met Pippa, de jongste van vier maanden oud. Een rustige baby die constant maar oogcontact blijf zoeken en glimlachen. Nou Hayley ik zie een babysitter beschikbaar, grapt Angie. Geen probleem ik kom wel op en neer vliegen. We eten barbecue (what else?) en kijken naar Kyra's trouwvideo. Kyra's trouwdag was de meest zonnige dag in een week regen ooit, eigenlijk net zoals onze aankomst hier. Een prachtige familieaangelegenheid met een droevige ondertoon. Ik heb de video sinds kort na de bruiloft niet meer gezien. Het wekt een hoop emotie op en ik ga vanavond vroeg naar bed.

Tante Angie en haar man Greg zijn vanaf zondag een aantal dagen naar Ayers Rock. Wat we eigenlijk Uluru moeten noemen. Ze moeten daarvoor om 5 uur de deur uit. Ik heb onrustig geslapen. En dat komt door slecht nieuws van gisteren: Taylor Hawkins, drummer van de Foo Fighters is plotseling overleden. Twee zoons van tante Angie zouden eind dit jaar naar hun optreden gaan. 

Alanis Morissete 1995

Als ik zondagochtend naar het nieuws kijk blijkt het toxicologie rapport te bevestigen dat hij verschillende drugs (medicijnen) in zijn bloed had zitten. Hoewel ik de laatste jaren niet zo veel meer heb met Foo Fighters en niet zo snel nog een keer naar een show van ze zou gaan, blijft het toch een stukje van mijn jeugd waarmee ik ben opgegroeid. Everlong blijft een van de beste nummer ooit en ja, ik heb ooit All My Life aangevraagd via The Box. De band tussen Dave Grohl en Taylor Hawkins blijft een bijzondere broederband en hij is niet vervangbaar. Ik kijk via HBO MAX de Alanis Morissete documantaire waar Taylor ook in zit. Een aanrader, ook al heb je net als ik weinig met Alanis en haar best selling album: Jagged Little Pill.

Ik roep de laatste jaren dat Taylor's solowerk beter is dan wat stadiumrock Foo Fighters uitvreet. Het beste nummer van Concrete Gold is dan ook Sunday Rain waar Taylor op zingt. Over Medicine At Midnight (heftige albumtitel nu wel) hun laatste album heb ik weinig te zeggen eigenlijk.

Wat dieper in Taylor's werk. Louise, de eerste single van zijn soloproject met The Coattail Riders. Dit is drumwerk en zingen tegelijk. Jammer dat de eerste plaat niet op Spotify staat. Wel KOTA met de absolute knaller Range Rover Bitch! Goedgekeurd door Liam Gallagher himself. Sowieso is die Glastonbury show uit 2017 een bijzondere show. Er hangt die avond iets bijzonders in de lucht. Zo goed was de pinkpop show in 2018 niet. Maar ik en Kyra blijven tot het einde om te kunnen dansen op Everlong, natuurlijk!

Taylor de man die meer The Police in Foo Fighters probeerde te brengen als een trio tijdens hun derde album Nothing Left To Lose. Dat semi zenuwachtige Q&A momentje tijdens The Police Reunion pers conferentie. De Topanga Canyon Tribune Times (Hawkins woonde daar toendertijd). En Taylor de absolute bewonderaar van Genesis tijdens de vroege Phil Collins frontman tijd. We kunnen het hebben over zijn rock n roll lifestyle zijn bijna fatale overdosis tijdens de Nothing Left To Lose tour. Maar wat ik vermoed is dat dit een geval net als bij Heath Ledger is. Een veel te druk en intensief schema in combinatie met de hele wereld overvliegen. Aankomen op een ander continent. Tijdsverschil, shows van twee uur lang spelen en daarna met uppers en downers je rust of juist overdag je energie kunnen pakken, voordat je weer door moet in de machine. We vragen denk ik echt te veel van onze helden op het podium.

De zondag begint met regen en eindigt met regen. Ik kijk rond een uur of zes in de ochtend met een kop instant koffie het nieuws, Rusland begint de westelijke kant van Oekraïne aan te vallen, als Kyra binnenloopt. Ze ziet er nog slechter uit dan de dag ervoor. Zou je niet nog maar een zelftest doen? stel ik voor. Ze neemt nog een test af en begint te huilen: Hoe kan dat nou? Ik heb alles goed gedaan! roept ze wanhopig. Tegen Covid doe je niet zoveel zus en wat een geluk dat we gewoon aangekomen zijn met al die negatieve testen onderweg. Wat nu volgt is wachten tot je geen symptomen meer hebt en we kunnen weer door. Om de reden de komende dagen geen verhaaltje, want veel is er momenteel even niet te vertellen.