Van de Kaart [de New Kids Nitro Première]

Filmpremières. Een zeer verradelijk fenomeen om bij aanwezig te mogen zijn. Voor Van de Kaart TV mochten vijf man in cocktail dresscode hun beste trucje uitoefenen: Compleet van de kaart gaan en weer veilig thuiskomen in de Randstad. De premiere van New Kids Nitro vond vanavond plaats in Eindhoven. Hoewel ik niet zoveel met dit soort BN’er aangelegenheden heb. Ik zal immers niet zo snel mijn pet af doen en mijn kalende hoofd buigen tenzij het om Rutger Hauer zou gaan. Maargoed Eindhoven, een prima stad waren het niet dat deze zich op dinsdagavond rond middernacht alweer treintechnisch afsluit van de buitenwereld. Dan is het maar hopen dat Zombie Kees een lift heeft geregeld naar Utrecht.



Zombie Kees was vanavond niet als zombie maar als opperhoofd aanwezig met zijn haar slik gekamd, zijn movember snor nog mooi getrimt en strak in pak. Rudolph Leuverink probeerde hem te outshinen met zijn swagger. Waar iedereen tevreden was met een Gamekings T-shirt stond hij erop dat hij een paars overhemd zou dragen. Daarnaast bewapend met een literfles vodka van het huismerk Gall&Gall wilde hij ook de overige heren een stapje voor zijn en deze in de trein al geheel achter de kiezen hebben. Als medereiziger hield niets mij tegen hem daarin te steunen en de fles ging in raptempo leeg. Koen Vial voegde zich in Den Bosch bij ons en Monnaak zat al in een bruin cafe berig te bieren “met zijn Ivo Triepels vrienden”, aldus Rudolph.

De stilte voor de storm kwam met een wokje en verschillende vormen van pils zorgde voor een dubieuze bodem. Deze was noodzakelijk voor we ons belangrijk wilden gaan voordoen op de rode loper. Helaas mochten we nog niet naar binnen waar de New Kids hun grande entree zouden maken en die maakte ze zeker. Vervolgens waren we niet meer BN’er genoeg om over de rode loper te mogen en werden we via een zij-ingang naar Zaal 2 gesluist. Tussendoor deden we nog aan berige snacks. Zie foto rechtsonder.

Monnaak en Rudolph zochten al naar de pils daar we geen zin hadden in wijn. Ons dwars zijn vertraagde de start van de film enigsinds maar het mocht niet hinderen. Blijkbaar liep deze verslaggever over Jodie Bernal heen en heeft hij Rene Mioch nog zien staan. Voor het spotten van overige BN’er had zelfs zijn bril niet van dienst kunnen zijn want de waas van de vodka liep nu op volle toeren. Gelukkig mochten we helemaal vooraan in de zaal plaats nemen. Met een stijve nek omhoogkijkend tikte we ieder twee Grolsch beugelflessen weg (zie foto linksonder) en vonden Rudolph en Monnaak het nodig om de hele film van live commentaar te voorzien. Dit tot ergernis van een papa van een de hoofdrolspelers achter ons die, na menig beleefd vragen of we stil konden zijn, ten slotte in tranen uitbarste.

De film was ondanks alle lage verwachtingen gewoon zeer vermakelijk en - in tegenstelling tot Rudolph die begon te zeiken over een gebrek aan verhaallijn - zeer herkenbaar voor ieder die in de kleinere steden van ons land wonen. Deze verslaggever mag dan uit de hoofdstad geboren en getogen zijn, zijn kortstondige bezoek aan Schijndel ooit sprak voor herkenning. Het plot van Nitro in een notendop gaat als volgt: Maaskantje heeft ruzie met buurgemeente Schijndel en lossen dat op met elkaars moeder beledigen, vriendinnen afpakken, knokken en dragracen. Dit totdat ze een gezamelijke vijand zien in de Friesland waar ze zich inmiddels verdacht veel als Zombies gedragen. Veel lompe grappen en acceptabele actie maken deze film vloeiender als zijn eerste, al kan dat ook de overdosis aan alcohol zijn geweest.

Rudolph had zijn commentaar al vroeg tijdens de film ingezet maar moest ook naderhand even duidelijk stellen hoe stom hij dit allemaal vond. "Jullie doen net alsof jullie net de Messias hebben zien landen", riep hij vol ongeloof. Deze slechte karma haalde de groepsmentaliteit omlaag en met gebrek aan een goede coach of leider begon de groep zo versplinterd te raken over de afterparty, die in nachtclub de Effennaar inmiddels in volle gang was. Rudolph en Monnaak wilde met hun lamme hoofd Kim Holland versieren en Vial en Zombie Kees waren elders heftig aan van de kaart. Rudolph vond het met een gratis bar ook leuk om bier te bestellen in twintigtallen. Niet te tillen, lastig te consumeren en aangezien Effennaar de stomme doch sjieke fout had gemaakt om glas inplaats van plastic in te zetten, kletterde deze vaker tegen de grond dan op een Griekse fuif. Wat dat ermee te maken heeft weet ik ook niet.


De rookruimte was asmatiserend en claustrofobisch en het werd eens tijd onze jassen te gaan halen. Het noodlot dat onze jassen in een kluisje op station onder de sleutel van Rudolph vast zaten zorgde voor lichte paniek. Het station wilde inmiddels al een ruime tijd dicht, maar wij stonden erop onze jassen terug te krijgen. Wachten tot de volgende ochtend was geen optie. Gelukkig kwam Rudolph nog net op tijd aangestrompeld en ook Monnaak viel last minute met de deur in huis.

De versplintering ging door met de after after party waar alleen Zombie Kees binnenkwam en Monnaak, die na het betasten van Kim Hollands billen ook een speciaal bandje had weten te bemachtigen. Mijzelf en Koen Vial stonden voor een boze bouncer en kwamen er niet meer in. Rudolph was inmiddels herhaaldelijk over de telefoon aan het schelden over broedermoord en het achterlaten van een kameraad. Toen ik hem uiteindelijk op station besloot te gaan zoeken belde hij met de boodschap dat hij een taxi had genomen. Verbijsterd en licht sadistisch geamuseerd over het schouwspel van een taxi ritje Eindhoven – Utrecht wenste ik die lul veel succes.

Niet alleen Koen en mijzelf maar ook een ander kansloos figuur (we noemen hem Daan) wilde liever naar binnen dan buiten in de koud blijven staan. Verschillende stomzinnige smoesjes kwamen uit zijn mond maar de bouncer was inverbiddellijk. Toen hij met “de vader van Rikkert” begon aan te pappen, die als taxichauffeur voor zoon en vrienden bij ons in de koud bleef staan, barste bij Koen Vial de bom. De straatstenen waren nog nooit zo ongenadigd bij Daan als vanavond.

Gelukkig kwamen Zombie Kees en Monnaak op dat moment naar buiten en konden we een lift naar Utrecht krijgen terwijl Vial inmiddels door de bouncers werd ingerekend voor zijn wrath of fury. Later scheen hij met een taxichauffeur rondjes door Eindhoven te hebben gereden geheel kosteloos om zich warm te houden voordat ie met de eerste trein naar huis kon. Wat een eindbaas! Met inmiddels twee man uit de roulatie werd de spoeling dun. Monnaak zag het ook niet meer zitten en begon zijn lichaamssappen uit te spuwen op de snelweg. Het gebrek aan een nauwkeurige coordinatie resulteerde in braaksel tegen het raam aan zowel aan de binnen- als de buitenkant. De chauffeur werd er niet vrolijker op en mocht, ondanks dat deze verslaggever en Zombie Kees bij een pompstation de kotsresten eraf probeerde te schrobben, de volgende dag langs een wasstraat. Monnaak stond inmiddels tegen een pomp verder te spuwen en het leek ons ook maar beter hem achter te laten op dit verlaten pompstation ergens bij Utrecht en omstreken. Het ongenoegen van een naar kots stinkende auto resulteerde in het afzetten op station Almere Buiten. Iets van de koers maar door omstandigheden een acceptabel eindpunt.

Mijzelf en Kees als laatste strijders overgebleven waren verheugd het station Amsterdam tegemoet te zien, schudden elkaar de hand en namen hun denkbeeldige pet voor elkaar af.