Job springt op en gooit snel het raam open. Het is hier veel te warm. Het is rond negen uur. Al vrij snel beginnen we alweer aan een rondje Gran Turismo. Ik constateer dat we helemaal zijn vergeten om de hasj joint op te roken. En uitzonderlijk als het is begin ik mijn ochtend met deze op te steken. Ingrid vraagt of iemand beltegoed heeft om even haar ouders een sms te sturen om te worden opgehaald. Om tien uur zouden ze voor de deur staan. Max voegt zich inmiddels bij het spelen op de playstation, terwijl Job de nieuwe plaat van The Thermals opzet op vijfenveertig toeren. Voor we weg gaan merk ik een DVD van Michel Gondry op in Job’s kast met alle videoclips van deze beeldkunstenaar.
"Heb je Eternal Sunshine of the Spotless Mind gezien Job?" vraag ik.
"Ja toffe film is dat. Ik heb afgelopen week zijn nieuwste film Science Of Sleep gezien in de Bios hier in Antwerpen" Zegt Job.
Deze vind hij persoonlijk nog beter dan de voorganger dus ik moet deze zeker gaan zien. Job laat het langst op zich wachten maar tegen tienen rijden we terug naar Nederland. Het is met zijn vieren op de achterbank wel erg krap. Daarom neemt Max plaats in de kofferbak die daar al op is ingericht. Ik begroet de ouders van Ingrid en neem plaats achterin. Max mag een CD kiezen om op te zetten en het wordt Led Zeppelin II. Met schaamte van monsterlijke proporties moet ik toevoegen dat ik op dit moment, voor het eerst, in mijn onbeduidende leventje, kennismaak met:
~Rrrrrrrrrrrrrrrrrrmmmm… Whole Lotta Love!!!~
Deze klassieker knalt door de speakers op deze zonnige herfstdag. Van Antwerpen naar Bergen Op Zoom is maar een kort stukje rijden en de ouders van Ingrid zijn zo vriendelijk om me voor de deur van Derek af te zetten. Job wijst voor mij de weg aangezien ik die zelf niet weet en stapt met mij gelijk uit. Ik bedank de ouders van Ingrid voor de lift en bel samen met Job bij Derek aan. Maar er is geen gehoor. Wat is er gebeurt? Zijn ze doodgevroren in die schuur vannacht? We bellen voor een derde keer aan, maar horen niets. Als we de hoop bijna opgeven gaat eindelijk een deur open. Achter de deur schuilt een hele brakke Derek. De arme jongen heeft bijna niet geslapen in de vrieskou en is vannacht maar in zijn auto gaan slapen omdat de contactpersoon in Schoten opeens verdwenen was. Ruud was nog op zoek gegaan naar een slaapplaats en was daarin geslaagd. Daarna is hij daar gewoon gaan liggen zonder het Derek en Willem even te laten weten. Dus lagen Derek en JW maar onder een onopgepompt luchtbed in een auto.
Job gaat door naar huis en laat over een paar uur later weer van zich horen. Derek’s huis heeft in mijn ogen nog altijd weg van een bungalow huisje. Dat is niet in negatieve zin bedoeld maar anders kan ik het niet omschrijven. We lopen door naar boven en ik vraag of ik misschien even gebruik kan maken van de douche? Dat is geen probleem, maar Derek moet eerst even de ventilatie aanzetten. Ik ga alvast richting de badkamer en wacht op een seintje van Derek. De deur draai ik nog niet op slot. Op dat moment gaat de deur open en word ik getrakteerd op een gil van Kirsten, de zus van Derek. Nu is onze omgang al niet optimaal. Zo zegt ze de afgelopen keren dat ik hier ben nooit gedag. Maar mijn verschijning in boxershort zal onze relatie niet bepaald hebben versterkt.
Ik word per direct de badkamer uitgejaagd want mevrouw moet snel ergens heen en heeft iets nodig. Dus pak ik mijn broek en strompel terug naar Derek’s kamer. Derek zegt:
"Ik ging er vanuit dat ze ons wel had horen bovenkomen met al het lawaai maar nee hoor..."
Derek neemt weer plaats achter zijn computer waar hij bezig was op Scholieren.com en het album van the Kooks heeft opstaan. Even later is de badkamer vrij en herzie ik mijn poging om te douchen. Kirsten snauwt nog iets van:
"Let wel op mickey he!" de dove, stinkende maar lieve hond van de familie.
Een douche en schone kleding doet erg goed. Derek neemt na mij een douche en laat langer als een uur niets van zich horen. Ik neem plaats achter de computer en ga wat msn’en. De moeder van Derek komt binnen en maakt een klein praatje. Even later komt ze weer terug om te vragen wat het plan van vanmiddag is.
"Ik zou het u echt niet kunnen vertellen."
Ik weet het eigenlijk ook echt niet, ik weet pas sinds eergisteren dat ik naar Antwerpen zou gaan, dat er nog een show vandaag is leer ik gaandeweg. Daarop loopt ze richting douche waar Derek inmiddels in slaap gevallen is. Ze eist dat hij opendoet om te vertellen hoe en wat. Inmiddels heb ik een Radiohead DVD gevonden die ik maar op zet. Een kwartier later komt Derek weer binnen.
"Sorry, ik was in slaap gevallen onder de douche."
Tijdens het tweede nummer 1+1=3 roept zijn moeder of we koffie komen drinken? We gaan naar beneden en nemen plaats aan de keukentafel. Derek begint door de Veronica Magazine te bladeren. De bel gaat. tijd om weer pad te gaan. buiten zijn Jan Willem en Max aan het voetballen. Ik doe even met hun mee. De discussie tussen Derek en Job gaat nog over hoe de spullen het beste kunnen worden verdeeld en hoe we gaan rijden. Geen Roel Guldemondt vandaag. Uiteindelijk laten we wat spullen achter in Bergen op Zoom, gaan we weer terug naar Schoten en daarna kunnen we dan meteen doorrijden naar Sambeek. Ik bedank de moeder van Derek voor de koffie en neem afscheid.
Max gaat bij ons in de auto en Job gaat Chris ophalen. We gaan eerst lang een coffeeshop zodat Max wiet heeft voor de reis. We beginnen te praten over de Dampkring. de Amsterdamse coffeeshop uit de film Ocean's Twelve. Vorige week wilde ik samen met Derek en zijn vriendin Fairuz daar koffie gaan drinken, maar het was zo vol dat je daar onmogelijk kon zitten of staan.
"We moesten ook nog op de dam van een of ander gek wijf op de foto" zegt Derek:
"En Kurt moest ook op de foto met zijn koptelefoon en dan moest hij heel relaxt gaan staan en kijken."
"Ja vooral relaxed ook" zeg ik.
"Ja ik moest godverdomme gehurkt gaan zitten naast Fairuz."
"Hoezo dat?" vraagt Max:
"Voor het boekwerk: Emancipatie van de Moslima zeker?" merkt JW op.
Een schaterlach gaat vervolgens door de auto. We gaan eerst naar Calven. Calven is een dorp dat bestaat uit één straat. In die straat is één café en het huis van Ruud. Ruud verzamelt fietsen en zijn tuin plus schuur staan daar vol mee. In Calven komen we weer met zijn allen samen. Roel komt naar buiten en begroet mij met:
"Hoi Kurt".
Ruud daarentegen noemt me bij een andere naam en begint iets vaags:
"Derek vertelde het me, ook van Chino en zijn familieproblemen."
Ik kijk Derek scheef aan en die vertelt me dat Ruud het weer eens verkeerd heeft begrepen:
"Ik heb ooit in een dronken bui proberen uit te leggen aan Ruud dat op de voordeur van Chino vier achternamen staan. Ruud merkte daarop weer op: Huh ga je naar India fietsen?"
Een demonstratie dat langdurig blowen zijn uitwerking kan hebben. Max neemt plaats bij Job in de auto en de rest van de groep gaat met Derek mee. We gaan eerst terug naar Schoten. Vijf man in een auto en heel wat kilometers te gaan. Tel uit je winst vandaag. Vooral Chris gaat gelijk rap van start en voorziet de hele rit van commentaar. Denk bij Chris aan het volgende: Een ongeschoren dikke punker met een petje en een bril op en voorzien van een grote mond.
We rijden via een B-weggetje door Brabantse dorpjes. Ruud weet altijd een snellere weg of denkt dat hij die weet en is druk bezig met meerijden wat vrij snel begint te irriteren bij Derek. “Ja Ruud gister wist je het ook zo goed maar toen kwamen we er ook maar niet!” Voor ik er eigenlijk erg in heb zijn we de grens over. De huizen zijn in een klap verandert en alle nummerplaten zijn inmiddels wit met rode letters.
"Kijk!" roept Chris:
"ze hebben hier ook alles” posters, kantoorartikelen, zelfklevende stickers!"
Iedereen kijkt naar rechts en zien een vaag gebouw met een uithangbord met de reclame die Chris aan het oplezen is.
"Krijgen we ook dit keer weer die fanfare te zien in Sambeek, Derek?" wordt achterin geroepen.
Het gebabbel gaat maar door en Derek rijdt inmiddels door een vrij drukke dorpsstraat waar verkeer op zaterdag druk is. Op een gegeven moment rijdt Derek door bij een zebrapad en overrijd bijna een paar hippies met dreads. De Nederlanders vertonen weer eens hun beste gedrag bij de zuiderburen. Vrij snel zijn we in de buurt van Schoten en opnieuw moeten we het maar weer weten te vinden. Ik doe mijn best om de route die Roel van de patatboer meekreeg te herinneren maar verder dan wat details over rechts aanhouden, stadhuis, de rotonde driekwart door doorrijden en dan ergens het kanaal over, kom ik niet.
Ruud mengt zich weer in de discussie, maar uiteindelijk heeft Ruud deze keer gelijk. Derek mag beginnen aan zijn befaamde straatje keren. Dit alles niet voordat we de enige (rennende) neger van heel Schoten en eigenlijk van de hele trip voorbij zien komen.
"Hoogstwaarschijnlijk om zijn bus te halen. Wat dacht je dan?" roept Chris.
We komen aan bij het scoutinggebouw. Hier bleven Chris, Farouk en Ruud slapen vannacht tot ze wakker waren geworden van de padvindertjes die binnen kwamen strompelen. Derek en Willem sliepen in de Alfa Romeo. Aanwezig is een Belgische jongeman met een groot glas wijn in zijn hand die het berghok even voor ons open doet om de instrumenten in te laden.
"heeft een van u misschien wat wiet mee?" vraagt hij. Max stapt op hem af en begint een jointje in elkaar te draaien, terwijl de rest de spullen begint in te laden. Dan komt Ruud naar de belg toegelopen:
"Ah ik moet poepen man, is ergens een WC?"
De aanwezige belgen lachen het uit:
"Ge wee da poepen, seks hebben betekend hier?"
Hij wijst Ruud de weg en als deze terug is zijn we klaar om verder te gaan. We zeggen de kerel met de joint en het glas vol wijn gedag en gaan door naar de volgende show in Sambeek. God mag weten waar het ligt maar iedereen verzekerd me dat het een gekkenhuis is om mee te maken. Missing coins hebben volgens hun nog nooit zo goed gespeeld als daar. Een schuur met punkers die met bakstenen aan het gooien waren. Dat belooft dus nogal wat.
We stoppen in België eerst nog even bij een tankstation voor eten en drinken. Halve liters bier en veel sigaretten gaan over de toonbank. Ik koop een fles water. We hebben water nodig tussendoor en vul mijn voorraad peuken aan. Derek rekent als laatste af en vraagt:
"Hebben jullie ook Marlboro Whites? nee? Verdoemt, nou dan maar Pall Mall."
Hij betaalt en wil de deur uit gaan als de mevrouw roept:
"Heren, de benzine is nog niet betaald!"
Daarop rent Derek naar buiten om even het band geld te halen. Terug in de auto heeft Chris iets verschrikkelijks gekocht. Een gehaktbal! Alsof zijn vieze scheten en de auto, die inmiddels blauw ziet van de rook, nog niet erg genoeg zijn, stinkt deze gehaktbal zo verschrikkelijk dat je ervan moet kokhalzen. Mars Volta - De-loused in comatorium staat op. Dit langspelertje aan ranzig geluid wordt nog altijd gezien als een van de meest originele experimentele platen uitgebracht na 2000. Ik kan er maar niet inkomen. Ik krijg een halve liter bier aangereikt van Ruud. Niet al te goed voor de blaas, als je nog een lange tocht in de auto zit. Ruud begint daarom ook al vrij snel te vrij snel te jammeren:
"Derek, ik moet plassen!"
Tot grote irritatie begint de jongen ook nog eens zijn benen te strekken over de versnellingspook heen.
"Ruud rot nou toch op!"
Na een half uur gezeik sms ik Job om even te melden dat er een plas pauze wordt ingelast. We duiken van de snelweg af stoppen bij een boerderij om de overtallige liters bier te lozen. We komen een beetje in tijdnood. Daarom drukt Derek op het gas en na een verloop van tijd zijn we Job kwijt achter ons. We rijden en discussiëren samen de vergetelheid in. Ondertussen staat het op de grond gevonden album van Justin Timberlake op.
~Cry me a river~
Tot grote ergernis onder sommige die het integraal moeten aanhoren. Het is op deze manier nog een lange weg.
No comments:
Post a Comment