De Hemelbestormers [In de problemen]

"Loss" By: Subtracting

Vroeg of laat gaat het mis en dan gaat het ook goed mis. De strooptocht binnen Fort JUP kon niet eeuwig ongestoord doorgaan. Het vervolg van de première in de Odeon liep zo gruwelijk uit de hand, dat niemand het zou geloven als je het zou navertellen. Ik geloof het zelf amper. Het is op dit moment allemaal een beetje een waas. Het had iets te maken met Actries en Huilina en dat die nog steeds zo hard hun best deden. Ook vanavond op de première. Terwijl sinds die verfilming van de Passievrucht iedereen was opgehouden met opgewonden raken van deze dames en hun “acteertalenten”.

Verder was Arie er. Natuurlijk Arie. Daar hadden we nog een goed gesprek mee gehad. we kalmeerden daarna wel weer, voor even dan. Verder waren er nog een dozijn aan belangrijke mensen. Ze konden allemaal opgesomd worden, maar lekker belangrijk. Er waren ernstigere zaken aan de hand. M. en ik zitten namelijk vast. Jonfen was de dans ontsprongen, maar wij hadden ons geluk toch een stap te ver verspeeld. Nu zaten we vast. Op het bureau op de Lijnbaansgracht tegenover de oude Melkweg. In een kamertje moeten we momenteel wachten voor verhoor. Het voelt net als de keer dat ik onterecht was beschuldigd voor winkeldiefstal. De eigenaar wilde een bekentenis. Eerder liet hij mij niet gaan. Ik wilde niet spijbelen, dus ik bekende schuld. De eigenaar liet mij vervolgens gaan. Nog vaker in mijn leven heb ik uiteindelijk schuld bekend voor iets wat ik niet heb gedaan. Kansloos.

De agent komt het kamertje binnen. Echt een officer Dick dit. Maar hij kan er ook niets aan doen dat hij bestaat. Hij neemt plaats. Hij zucht terwijl hij door zijn gegevens bladert. Hij begint zijn verhaal:

“In het verloop van de avond en nacht hebben wij verschillende klachten binnengekregen van overlast rondom de première van de Elite Dood, in theater Tuschinski. Nog in de voyer voor de film zelf hebben wij vernomen dat iemand de heer Joost Zwagerman nog postuum voor achterlijke hoerenloper uit heeft lopen maken. Dit is toch van een ernst dat ik niet eens meer weet of ik door moet gaan met voorlezen...” 

Het was waar, ik had door het betoog van Joost Zwagerman heen zitten schreeuwen. Hoe het mogelijk is, is mij ook een raadsel maar die goede oude Joost was aanwezig. Hij had opnieuw zijn betoog over onze overleden vriend zitten verkondigen. Hoe hij hem kende van het boekenbal in 2009. Hoe Joost aan hem had gevraagd waarom hij vanavond geen foto's wilde maken van het grandioze feest? En de jonge Haden een smoes over de belichting van de ruimte had ingezet. Ik had daarop tegen arme Joost staan schreeuwen:

“Moet je eens luisteren oude hoerenloper! Ik heb Vals Licht nog voor mijn MAVO-lijst gelezen. Samen met Gimmick mooi werk. Het had tenminste nog een beetje een knal! Uit de overhoring bleek dat ik de conclusie van het boek compleet verkeerd had begrepen. Ik dacht dat Liz of hoe ze ook heette eindelijk van haar oude beroep af was! In werkelijkheid was je blijkbaar veel cynischer. Nou de brug naar je lulverhaal. Onze vriend had helemaal geen moeite met belichting tijdens het boekenbal. God hoe vaak heeft hij de meest donkere kroegen en feestjes van ons foto's zitten maken. En dan zou het op het boekenbal niet kunnen? Weet je wat het probleem met jullie allemaal is! Jullie maken het allemaal veel te mooi. Onze makker had gewoon op het boekenbal helemaal geen zin om die rotporems van jullie vast te leggen. Hij wilde gewoon lekker en biertje drinken. Dat dit niet eens in jullie zwakzinnige hoofden op komt!” 

Het was niet het enige incident van de avond. De agent had waarschijnlijk nog pagina's lang door kunnen gaan. Verhalen voor een andere keer. Bij ieder incident dat de agent nu aan ons voorlegt krimpen we een beetje verder ineen. We waren werkelijk alle schaamte voorbij:
“Heren vervolgens hebben jullie de bewoners van Singel nummer 500 gisternacht onaangenaam verrast door om 4.53 ongevraagd hun huis binnen te dringen en op manische wijze naar flessen witten wijn te lopen zoeken.” “Maar de voordeur stond wagenwijd voor ons open en er was een feestje aan de gang?” zeg ik.
“Uhh Ja dat kan tegenwoordig in de binnenstad, maar dat geeft men nog niet het recht gewoon naar binnen te wandelen.” 
“Maar we moesten terug naar de hart van dit fucking verhaal. We moesten naar de goddamn vortex en de goddamn Vortex was het fucking Singelfeestje 500 in 2007”, zegt M.

De agent zucht opnieuw. Hij staakt per direct zijn formele verhaal. Zijn notities laat hij op tafel neerploffen. Hij kijkt ons twee indringend aan:
“Jongens kijk het is heel simpel. Jullie horen hier niet. Ik weet niet hoe jullie hier binnen zijn gekomen en ik wil het ook niet weten. Ik weet inmiddels in dit vak dat je sommige dingen gewoon niet wilt afvragen. We hebben jullie passen door het systeem gehaald en bleek helemaal te kloppen. Maar wat we van ooggetuigen hebben vernomen en nu ik jullie met ogen ogen hoor en zie, het strookt niet met de werkelijkheid. Geen enkele bewoner binnen hier haalt zich zulke obscene dingen in de hoofd. Dat kan gewoon niet. En dat taalgebruik jongens. Het is niet fatsoenlijk. Het is echt heel naar. Liever spreken jullie ook zo weinig mogelijk. Ik word er misselijk van weten jullie dat?” 

We kijken de man vervreemdend aan. Hij gaat verder:
“We hebben jullie dus jullie DNA verder door het systeem gehaald. Xedric Blixa en Emmerald Blixa. Geregistreerd in het Olof Palmeplein te Noord en in de eerste Atjehstraat te Oost. Dus jullie komen van buiten. Maar dat baarde ons niet het meeste zorgen. Het meeste zorgen baarde ons jullie geregistreerde online geschiedenis en de overkomst met een zekere Facebookvriend met de naam Haden. Hoewel de heer Haden in 2010 is komen te overlijden is zijn account nog actief en met maar honderdenzeven vrienden viel de interactie met jullie twee direct op. Dat en de connectie met de première van een zekere film gisterenavond baarde ons zorgen. We zijn gaan navragen...”

Ze hadden hun huiswerk gedaan. Dickie heeft het er duidelijk even zwaar mee en slikt even:
“En blijkbaar is er sinds twee dagen iemand die jullie heeft opgemerkt en belangstelling in jullie heeft. En daarom wil ik nog minder van deze zaak weten. Dit alles is enkel een formaliteit.” 
We staren de agent aan. Van welke kant kwam nou de meeste waanzin?
“Een formaliteit?” 
“Ja ik ben bij wet verplicht het aan jullie te vragen. Wat we kunnen doen is jullie nuchter laten worden in de dronkentank, de rest van de middag nog even vasthouden en dan naar huis sturen per taxi. Jullie verkregen stadspassen worden definitief ingenomen en we registreren dit voorval in ons systeem...” 
 “Of?” vraagt M.
“Of per direct een taxi te bellen en jullie af te zetten bij het huis van de heer Joseph Haden in de Johannes Verhulstraat. Jullie mogen de passen en al jullie bezittingen verder houden. En wij leggen dit dossier op de grote stapel van de grote boze wegkijkdossiers.” 
 “Is this a trick?” 
 “Nee. dit is geen valstrik. Dit is gewoon een zoveelste ochtend op het bureau... hier in de binnenstad.”