#3 WAKE UP

Ik krijg op het laatste moment het bericht door dat we kunnen gaan vanavond. Midnight Oil is stijf uitverkocht in de Paradiso, maar Juan heeft zijn best gedaan en kan twee kaarten vrij houden:
"Wil je mee Pa? Dan gaan we gewoon op het balkon zitten."
"Waarheen?"
"Midnight Oil. Moet nu doorgeven voor hoeveel kaarten."
"Nee Jay, ik voel mij niet lekker."
"Oke duidelijk."

Een paar uur later sta ik alleen in de Paradiso. Ik ken de band niet heel goed. Op een paar singles na. Beds are Burning, Dead Heart en Dreamworld. Ik heb om de kaarten gevraagd voor mijn pa, maar die is niet mee. De show is goed. Bij de bekende nummers krijg ik kippenvel. Ik heb het vaak samen met pap gekeken bij hem op zijn TV. Youtube aan over de speakers. Na Dreamworld vind ik het mooi geweest, ik wacht niet meer op de toegift. Ik ga wel bij wat vrienden nog wat drinken in de Koe.



Om half 7 stap ik pas weer op de fiets. Dat is iets later dan de bedoeling was. Maar het was gezellig en we hadden een leuke avond. Theatraal blijf ik voor de Koe op het bankje zitten, kijkend naar de zonsopkomst. Jasja denkt dat het niet goed gaat en als reactie op haar zorgen ga ik demonstratief mijn fiets pakken. Ik moet eigenlijk de volgende dag weer aan mijn scriptie zitten. Ik heb nog maar twee weken de tijd. In het ochtendlicht fiets ik weer terug naar noord. Bijna thuis kom ik er pas achter dat ik mijn huissleutels niet bij me heb, die ben ik denk ik vergeten bij mijn vader. Ik fiets bij hem langs en hoop dat hij al op is om zeven uur. Dat is niet zo. Ik wandel achterom en strompel zijn tuin in, tik op het raam van zijn slaapkamer. Hij doet merkwaardig vrolijk open op dit tijdstip:
"Ik dacht dat je een inbreker was. Een inbreker die aanklopt. Best vreemd."
Ik merk dat hij dronken is, maar ik ook hier om zeven uur bij hem aan de deur, dus dat komt dan wel goed denk ik:
"Sorry. Ik kom even deze ochtend op de koffie. Ben mijn sleutels vergeten. Die liggen nog bij je op tafel"
"Zal ik thee zetten?"
"Dat is lekker pa."

Op zijn koffietafel staat nog een longneckglas met nog een bodempje jus.
Hij komt naar boven met thee:
"Hoe was Midnight Oil?"
"Goed. Goed. Ken je Arcade Fire pa?"
"Ja dat is die bands die in Scrubs zit"
"Echt!? Dat wist ik niet. Ik vind dit een heel goed nummer."

Ik draai Wake Up. Eerst een versie samen met David Bowie. Dan de versie in de regen op Pinkpop en dan op Glastonbury Festival. Die Engelsen brengen de zangkoren toch met dat beetje extra volume. Dan nog eens op Reading Festival. Bij het zinnetje "Children Wake Up. Hold Your Mistake Up" begin ik keer op keer weer te huilen. Mijn vader is ook emotioneel. Maar dat is hij al snel als het om mooie nummers gaat.

 

Om half negen ga ik uiteindelijk maar naar zijn logeerkamer. Van het werken aan mijn scriptie komt het er de komende vierentwintig uur even niet meer van.